پژمان جمشیدی به طور ناخواسته شب گذشته در نشست خبری فیلم «خط فرضی» در جشنواره فجر تبدیل به سوژه اصلی رسانه ها و البته فضای مجازی شد.
به گزارش سرویس ورزشی شبکه لحظه، پژمان جمشیدی دفاع راست و چپ پرسپولیس، پاس و تیم ملی فوتبال ایران بعد از پایان فوتبالش به سمت بازیگری رفت و البته برخلاف بسیاری از هم‌نسلی‌های خود در فوتبال، تبدیل به یکی از چهره های موثر سینمای ایران شده است و کارنامه باثبات او در فیلم و سریالی ایرانی این موضوع را تایید می کند که پژمان نخواسته همینطوری بی دلیل جلوی دوربین باشد.
سه سال پیش بود، در چنین روزهایی، جشنواره سی‌وششم فیلم فجر رو به پایان بود و دبیر جشنواره در جمع اصحاب رسانه حاضر شده بود تا نامزدهای بخش‌های مختلف را براساس نظر هیأت داوران اعلام کند. در بخش بهترین بازیگر مکمل مرد، وقتی ابراهیم داروغه‌زاده، نام پژمان جمشیدی را برای نقش‌آفرینی در فیلم سینمایی «سوءتفاهم» به زبان آورد، عده‌ای از حاضران در سالن خندیدند و همان خنده عده‌ای معدود شد خاطره‌ای تلخ از سالنی که به نام «اصحاب رسانه» شناخته می‌شد و طبیعتاً چنین واکنشی از سوی حاضران در آن سالن، انتظار نمی‌رفت.
پژمان جمشیدی اما چنان در آن فیلم خوش درخشیده بود که برخی منتقدان و گروهی از هنرمندان به دفاع از او برآمدند. او خود اما واکنشی نشان نداد، چون مشخص بود که عزیمتش از جهان فوتبال به سینما، از سر هوس و اتفاق نبوده و دنبال چیزی باارزش‌تر از این‌ها در دنیای هنر هفتم می‌گشت. پژمان جمشیدی بی‌تردید یکی از بازیگران موثر سینمای ایران در دهه ۹۰ محسوب میشود. بازیگری بااستعداد و هوشمند در انتخاب فیلمنامه که پس از چند تجربه کمدی در سینما، با نقش‌آفرینی در «سوءتفاهم» تلاش کرد توانمندی خود برای حضور در ژانرهای دیگر سینمایی را هم بیازماید؛ «هزارتو»، «ایده اصلی» و «جهان با من برقص» در کنار استمرار درخشش جمشیدی در فیلم‌های کمدی، فرصت ویژه‌ای فراهم آوردند تا پژمان جمشیدی جایگاه خود را به‌عنوان یک «بازیگر» در سینمای ایران تثبیت کند.
شب گذشته اما یکی از خبرنگاران با طرح سوال:« شما که در فوتبال به موفقیتی نرسیدید آیا برای دیده شدن مقابل دوربین فیلم های سینمایی قرار می گیرید و راه بهتری برای دیده شدن نبود؟» همین سوال با واکنش منفی حاضرین در سالن رو به رو شد و طبعا انتظار می رفت که پژمان جمشیدی خشمگین شده و پاسخ کوبنده ای نسبت به این سوال عجیب و غیرمنصفانه دهد اما با فروتنی نسبت به این سوال واکنش کوتاهی داشت. او از خوشحالی‌اش از خواندن مطلبی مثبت درباره بازیگری‌اش گفت و اینکه بلافاصله بعد از همین خبر بود که خبر تلخ درگذشت علی انصاریان مخابره شد. جمشیدی همچون یک هنرمند حرفه‌ای در مقابل این بی‌انصافی محرز، ترجیح داد از احوالات خود بگوید و اینکه اساساً زندگی این اندازه هم برایش اهمیت ندارد که بخواهد برای دیده شدن در آن کاری انجام دهد.
اما آیا واقعا پژمان جمشیدی در فوتبال به جایی نرسید؟
کافی است کارنامه دوران فوتبالی او را یک بار بررسی کنیم. او 86 بار پیراهن پرسپولیس را طی 6 فصل حضور بر تن کرد که یکی از باثبات ترین بازیکنان سرخ در دهه هشتاد بود. همچنین با درخشش در سایپا بود که خودش را به فوتبال ایران معرفی و راهی پرسپولیس شده بود. پژمان همچنین در پاس نیز روزهای خوبی را پشت سر گذاشت و در کنار جواد نکونام و خداداد عزیزی قهرمانی در لیگ برتر را نیز کسب کرد. او همچنین سه بار با پرسپولیس قهرمانی لیگ را تجربه کرده بود. پژمان در روزهای پر ترافیک تیم ملی، 14 بار پیراهن ایران بر تن کرد و یک گل معروف ملی نیز در کارنامه خود دارد.
بیشتر بخوانید:
سوال اینروزهای فضای مجازی؛ پژمان جمشیدی بازیگر موفق‌تر است یا فوتبالیست؟
انتهای پیام/
