هواداران عرب فوتبال در اولین جام جهانی در خاورمیانه از خبرنگاران اسرائیلی در قطر در تلاش برای مصاحبه با آنها دوری می‌کنند و این نشان دهنده چالش‌هایی است که دو سال پس از برقراری روابط رسمی برخی از کشورهای حاشیه خلیج فارس با اسراییل، حل نشده خواهند ماند.
به گزارش شبکه ورزشی لحظه به نقل از رویترز، مقامات اسرائیلی امیدوار بودند که “توافقنامه ابراهیم” با میانجی‌گری آمریکا با امارات متحده عربی و بحرین در سال ۲۰۲۰، و بعداً سودان و مراکش، منجر به عادی‌سازی بیشتر، از جمله با عربستان سعودی شود. با این حال، تلاش‌ها برای مصاحبه با طرفداران عرب فوتبال توسط خبرنگاران شبکه کان و کانال ۱۲ تلویزیون اسراییل بی‌نتیجه مانده و آنها به رویترز گفتند که عمدتا مورد بی‌اعتنایی قرار گرفته‌اند.
فیلمی که در فضای مجازی پخش شده است، دو هوادار سعودی، یک خریدار قطری و سه هوادار لبنانی را نشان می‌دهد که از خبرنگاران اسرائیلی دور می‌شوند. یکی از خبرنگاران شبکه ۱۳ گفت که طرفداران فلسطینی در کنار او تظاهراتی خودجوش برگزار کردند و پرچم‌های خود را به اهتزاز درآوردند و شعار “به خانه برو” سر دادند.
قطر به طور رسمی اسرائیل را به رسمیت نمی‌شناسد، و ایجاد کشور فلسطین به عنوان شرط آن است. اما اجازه داده است که پروازهای مستقیم از تل آویو برای جام جهانی انجام و همچنین هیئتی از دیپلمات‌های اسرائیلی برای انجام امور لجستیکی وارد این کشور شوند.
سخنگوی هیئت اسرائیلی گفته هیچ گزارشی مبنی بر بدرفتاری با حدود ۱۰۰۰۰ تا ۲۰۰۰۰ هوادار اسرائیلی گزارش نشده است. اما او به “چند حادثه” مربوط به رسانه‌های اسرائیلی اذعان کرد.
خالد العمری، هوادار سعودی که در صنعت نفت کار می‌کند و برای حمایت از تیم خود در قطر به سر می‌برد، به رویترز گفت که امیدوار است مسیر پرواز تل آویو-دوحه دائمی نشود. او گفت: «بی‌تردید، اکثر کشورهای جهان عرب به سمت عادی‌سازی پیش می‌روند – اما دلیل آن این است که اکثر آنها حاکمانی ندارند که به حرف مردم خود گوش دهند.»
ریاض در حال حاضر عادی سازی را رد می‌کند. اما از سال ۲۰۲۰ به خطوط هوایی اسرائیل اجازه پرواز بر فراز خاک عربستان را داده است. وزارت امور خارجه آمریکا از پروازهای تل آویو-دوحه به عنوان وعده بزرگی برای تقویت روابط بین مردم و روابط اقتصادی تمجید کرد. اسیل شرایا، یک اردنی ۲۷ ساله در این مسابقات، گفت که او نیز از گفتگو با روزنامه نگاران اسرائیلی خودداری کرده، اگرچه امان در سال ۱۹۹۴ یک قرارداد صلح با اسرائیل امضا کرد. شرایا که برای کمیته اروپایی-اردنی در امان کار می‌کند، گفت: «اگر من هر یک از آنها را می‌دیدم، مطلقاً زمانی برای تعامل وجود نداشت. سیاست‌های آنها در هر فرصتی راه را برای روابط بیشتر بین طرفین می‌بندد.»
انتهای پیام/
