به گزارش سرویس ورزشی شبکه لحظه، مجید افلاکی در پاسخ به این سوال که نظر شما در مورد نتایج رقم خورده برای تکواندوی ایران در مسابقات قهرمانی جهان چیست، گفت: حال و روز ناخوشی که مدت‌هاست گریبانگیر همه اهالی تکواندو بالاخص دلسوزان واقعی این رشته شده است. صحبت از اتفاقات و نمایش های ضعیف و بی رمق مقابل تیم های حاضر در رقابت‌های بین المللی و روند متداول ناکامی های تکواندو است. سخن از تجارب تلخ و درس نگرفتن از تجربیات گذشته و همچنین مشکلات عدیده و عمیقی است که سالها در بن و ریشه ی تکواندو رسوخ کرده و کارنامه تکواندو ایران را ضعیف و ضعیف تر می‌کند. نصیحت همیشگی و هشدار همه پیشکسوتان و هویت‌های پایدار تکواندو بر پایه دوراندیشی و تلاش مستمر و درس گرفتن از تجربیات گذشته بوده است. بزرگترین ضعف و چالش همیشگی موجود در بدنه تکواندوی ایران که بارها گفته و باز هم می‌گوئیم معضلی که همگی متفق القول معتقد هستیم چیزی جز ضعف مدیریت نمی تواند باشد. ضعف مدیریت بواسطه نامحرمانی است که بر پیکره تکواندو چسبیده اند و به قطع یقین با این شیوه مدیریت و با وجود این نامحرمان ورزش تکواندو در ایران و جهان با سرعتی سرسام آور در حال سقوط است.
وی در ادامه صحبت‌های خود عنوان کرد: به جرات می توان گفت در یک دهه گذشته بدترین نتیجه تکواندو در مسابقات بین المللی رقم خورد. در نهایت تاسف عنوان دوازدهمی برای ایران چیزی شبیه فاجعه است، دلسردی و ناامیدی و مهمتر از همه ویرانی های به جا مانده از این شکست‌ها مسائل بزرگی را در پی دارد که برای جبران مافات و رفع چنین معضلی باید چاره اندیشی شود، اما مسئولین بی تفاوت تر از پیش به این نابودی با توجیهات بی معنی و بی اثر بیشتر دامن می‌زنند چیزی شبیه یک نوع جنون که آتشش دیر یا زود همه‌گیر میشود. از قدیمی های تکواندو کسانی که برای زیرساخت‌های تکواندو خون دل خوردهاند و عرق ریختند حتی اسمی هم نمانده است. اساتیدی که به معنای واقعی و دلسوزانه بدون چشم داشت به مسئولیت سنگین و مقدس تربیت جوانان و استعدادهای بیشمار این مملکت همت گماردند.
مربی سابق تیم ملی تکواندو با اشاره به اینکه تکواندو بر پایه مدال قهرمانان گذشته در حال حاضر به این درجه رسیده است اما چرا از آنها در تکواندو خبری نیست، گفت: پیشکسوتانی همچون استاد داوود ارجمند، بهنام ابرار، نوری، خانواده بزرگ دانش، مختار کلانتر، جمشید سهرابی، بیژن خراسانی، سلطانی، عقیقی و همچنین قهرمانان دلسوزی که بر پایه مدال‌های آنان جایگاه تکواندو امروز به این درجه رسیده است همچون هادی ساعی، بهزاد خداداد، یوسف کرمی، بیژن مقانلو، محمد باقری معتمد، فرزاد عبدالهی، هادی افشار، مرتضی رستمی، محمدرضا مهدی زاده و همچنین قهرمانان نه چندان دوری همچون حسن زاهدی و فرزاد ذرخش، سعید خاکسار، برادران آرین که بسیار در این مسیر خون دل‌ها خوردهاند و عرق‌ها ریخته‌‌اند تا تکواندو از آن جاده خاکی به جاده ی آسفالت امروز تبدیل شود. حالا این بزرگان کجای تکواندو هستند؟ چرا این اشخاص که شناسنامه ها و هویت‌های پایدار اخلاق و ورزش هستند اینگونه غریب و مهجور واقع شده اند؟ چرا بی اهمیت شده اند؟ چرا افرادی بی هویت صحبت از هویت و اصالت قهرمانان می‌زنند؟ چه کسی این اجازه را داده است؟ نه اینکه همان اشخاصی که نامحرم هستند به پیکره پاک تکواندو چسبیده اند و از خون تکواندو تغذیه می کنند، اجازه این گزافه گویی ها را می دهند.
افلاکی در ادامه صحبت‌های خود عنوان کرد: باید بگویم اصالت امثال هادی ساعی و بهزاد خداداد زمانی مشخص شد که بواسطه افتخارات بیشمار این عزیزان تکواندوی بی سروسامان و بی خانه؛ خانه دار شد و خانه تکواندو بنیان شد. بواسطه مدال‌های این عزیزان بود که تکواندو ایران قطب بزرگ تکواندو جهان اعلام شد. آقایان چه بخواهید چه نخواهید! تکواندو ایران همچون اولین مدالیست المپیک در این ورزش که فیصل دانش است پرافتخارترین تکواندوکار ایران هادی ساعی است. آقایان چه بخواهید چه نخواهید! بهزاد خداداد پرافتخارترین تکواندو کار سبک وزن ایران است. آقایان چه بخواهید چه نخواهید! مرتضی رستمی و هادی افشار بهترین سنگین وزن‌های ایران هستند و به راحتی نمی‌شود از این نام‌ها گذشت و با دو کلام حرف ناحساب از بی اصالتان و نامحرمان نام این عزیزان را خدشه دار کرد. پیام من به این نامحرمان این است، ما همچون برادرانی هستیم که گوشت خود را اگر هم بخوریم، استخوان یکدیگر را دور نمی اندازیم و در آخر مطمئنا رو سیاهی برای شما خواهد ماند. راهکار و کلید نجات از این باتلاق و منجلاب شکست و سرافکندگی در جهان به ضرس قاطع دلجویی و بکارگیری از همین شناسنامه های تکواندو است. در حال حاضر تکواندو به مانند درختی است که مورد هجوم آفت نامحرمان و ضعف مدیریت قرار گرفته است.
مربی سابق تیم ملی تکواندو در پاسخ به این سوال که پیشنهاد شما برای مسئولان فدراسیون چیست تا اوضاع تکواندو از شرایط فعلی خارج شود، گفت: صحبت من با شخص سید محمد پولادگر رئیس فدراسیون تکواندو است. اگر پولادگر به خاطر بیاورد، داستان زیبای جعفر برمکی و هارون الرشید را بنده بارها و بارها حضوری و غیر حضوری برای او تعریف کرده‌ام و حال و روز تکواندو امروز را بارها و بارها در گوش وی زمزمه کرده‌ام،
اما هنوز هم وقت بسیار است! برای رشد دوباره و افتخارآفرینی های دوباره و جلوگیری از زمان هدر رفته تا المپیک توکیو دلجویی شخص سید محمد پولادگر از تک تک نفرات پیشکسوت امثال حاج مختار کلانتر، استاد داوود ارجمند، استاد بهنام ابرار، مجید نوری، خانواده بزرگ دانش و قهرمانان نام آور و بزرگ تکواندو ایران است که این عمل پسندیده و نیک خود بنوعی آشتی ملی به حساب خواهد آمد. در قدم بعدی کسانیکه هیچ هویت و شناسنامه و سررشته ای از تکواندو ندارند باید دستشان از بدنه تکواندو کوتاه شود. سودجویانی که باعث تبدیل شدن حب ها به کینه ها شدند و باعث بسیاری از عقب ماندگی‌ها و پسرفت های کنونی شده اند، آنهایی که ریشه و بنیادشان با تکواندو عجین نبوده و نیست و نخواهد بود البته شاید در کارهای مربوط به خودشان موفق تر عمل کنند. وفاق و همدلی ملی فدراسیون تکواندو با هویت های پایدار تکواندو لازمه احیا دوباره تکواندو و در واقع جاری شدن زندگی دوباره در بدنه تکواندو خواهد بود و به نوعی دگردیسی تکواندو است. در این صورت یقینا نام تکواندو همچون گذشته در المپیک در کنار ۲ رشته کشتی و وزنه برداری جز مدال آورترین رشته های ورزشی خواهد بود و نام ایران دوباره در جهان زنده خواهد شد و مطمئنا حرف و سخنی برای گفتن خواهیم داشت.
منبع: فارس
