فوتبال ایران روزهای پرفروغی را سپری نمیکند؛ این موضوع واقعیتی انکارناپذیر است که شاید فعلا به مذاق بسیاری خوش نیاید.
به گزارش گروه ورزش شبکه لحظه؛ فوتبال ایران روزهای پرفروغی را سپری نمیکند؛ این موضوع واقعیتی انکارناپذیر است که شاید فعلا به مذاق بسیاری خوش نیاید. نتایج تیمهای پایهای از یک سو و سبک و روشی که مربیان برای یکی از این تیمها با وجود موفقیت نسبی و رسیدن به جام جهانی در نظر گرفته، از سوی دیگر، کاملا با اتفاقات روز دنیا در تضاد است. تیم امید ایران هم که یکی از تاریکترین فصولش را تجربه میکند، به طوری که حالا حتی تیم گمنامی مثل هنگکنگ هم از راه رسیده و آن را شکست داده است. درباره تیم بزرگسالان فوتبال ایران که آینه اصلی شرایط و اتفاقات کنونی است، هم نمیتوان با فراغ بال نظر داد. این تیم پس از سالها همکاری با مربیان خارجی حالا به دستان امیر قلعهنویی سپرده شده؛ ولی تا به الان با رقیب چندان سرسختی دیدار نکرده تا عیار واقعیاش سنجیده شود.
همه چیز در ابهام عجیبی تنیده شده و شاید با شروع جام ملتهای آسیا بتوان ارزیابی بهتری از شرایطی که امیر قلعهنویی در تیم ملی بزرگسالان ایران به وجود آورده، داشت. در کنار این موارد، اوضاع لیگ برتر ایران از لحاظ برنامهریزی و زیرساخت هم تعریف چندانی ندارد و در مقایسه با چند سال قبل بدتر هم شده است. این بدترشدن را میتوان در کیفیت ورزشگاهها و از آن مهمتر کیفیت زمین چمن جست. ضمن اینکه بعد از مدتها وقفه، تازه از امروز قرار است تماشاگران، رکنی که اهمیت زیادی در بالابردن کیفیت یک بازی دارند، در تهران به ورزشگاه بروند و بازی تیم مورد علاقهشان را به نظاره بنشینند. اینها همه در حالی است که لیگ هم بعد از وقفهای بسیار طولانی که حاصل شاهکار مدیریتی مسئولان در سازمان لیگ است، قرار است دوباره از سر گرفته شود. لیگی که به خاطر نمایش معمولی و دور از انتظار تیم امید در بازیهای آسیایی تعطیل شده، حالا هنوز از سر گرفته نشده، دوباره باید به دلیل برگزاری فیفادی یکی، دو هفته دیگر هم تعطیل شود؛ ولی معضل اصلی همچنان جای دیگری است؛ اینکه کاردانها به اجبار بیرون از گود مانده و این فوتبال مصرفی، سالهاست که ستاره جدید معرفی نکرده تا دنیا از کنار وجودشان به اسم فوتبال ایران هم پی ببرد.
انتهای پیام/