بیشتر سرمربیان لیگ برتری یا رده‌های پایین‌تر فوتبال ایران ترجیح می‌دهند دستیاران خود را بر اساس رفاقت، دوستی یا رفت‌وآمد خانوادگی انتخاب کنند.
به گزارش سرویس ورزشی شبکه لحظه ، سرمربیانی در فوتبال کشورمان فعالیت می‌کنند که دوستان خانوادگی خود را به عنوان کمک‌مربی انتخاب می‌کنند. این قبیل مربیان رفیق بازی را به کار ترجیح داده و رفت‌وآمد خانوادگی با یک مربی یا پیشکسوت فوتبال را برای همکاری در یک تیم کافی می‌دانند!
سرمربیانی نیز هستند که افراد شوخ‌طبع و بذله‌گو را به عنوان دستیار خود برمی‌گزینند چون در تمرینات، اردوها و سفرهای تیمی می‌توانند جناب سرمربی را با تعریف کردن جوک، لطیفه و خاطره سرگرم کنند! بدیهی است چنین دستیارانی نه بار فنی دارند و نه حتی می‌توانند از لحاظ اخلاقی و مسائل فرهنگی کمک‌حال سرمربی باشند وظیفه اصلی آنها برای باقی ماندن در این عرصه فقط خنداندن و فراهم ساختن اسباب نشاط سرمربیان است!
گروهی نیز سیاست جالبی دارند و سعی می‌کنند دستیارانی به کار گیرند که خطری متوجه آنان نشود. به عبارت بهتر این قبیل از سرمربیان از افرادی به عنوان کمک‌مربی دعوت به کار می‌کنند که نتوانند جای آنها را در تیم بگیرند.
انتهای پیام/
