ماریا شاراپووا، قهرمان پنج دوره گرنداسلم و یکی از پرافتخارترین تنیسورهای تاریخ پیش از مراسم معرفی‌اش به تالار مشاهیر تنیس مهمان پادکست اندی رادیک بود.
به گزارش گروه ورزش سایت لحظه شاراپووا در ویمبلدون 2004 و موفقیت‌های بعدی‌اش، حاصل سال‌ها تلاش مستمر بود که در آغاز، حمایت بی‌دریغ پدرش، یوری نقشی کلیدی داشت.
ماریا گفت: یکی از بزرگ‌ترین هدایایی که پدرم به من و خانواده‌ام داد، این بود که همیشه پشتوانه‌ای داشتیم. موفقیت در تنیس تنها هدف ما نبود؛ اگر نتیجه نمی‌گرفتم، همیشه سقفی بالای سرمان بود. بسیاری داستان‌های سیندرلایی می‌سازند اما من می‌دانم که برای هر موفقیتی، صدها نفر ناکام مانده‌اند و هیچ‌کس داستان آنها را نمی‌گوید. هدیه اصلی پدرم این بود که من هر روز می‌توانستم بیدار شوم و تمام تلاشم را انجام دهم. یک هفته تمرین خوب تبدیل شد به یک ماه و سپس یک سال و اگر خوش‌شانس باشید و افراد مناسبی کنار شما باشند، همه چیز می‌تواند عالی شود.
وی افزود: قبل از ویمبلدون 2004، این‌طور نبود که من از ناکجا آباد آمده باشم؛ سال‌ها برای آن لحظه زحمت کشیده بودم و آن زمان جزو 16 نفر برتر بودم. یادم هست که لیندسی داونپورت در رختکن گفت: «می‌دانی می‌توانی به رختکن اعضا بروی؟» و من پرسیدم: «آن کجاست؟» او گفت جایی است که خیلی خاص‌تر است. وقتی آنجا رفتم، گفتم دیگر هرگز نمی‌توانم به رختکن معمولی برگردم. پنج یا شش هفته قبل از ویمبلدون، دو اتفاق مهم افتاد که به من کمک کرد برنده شوم. اول اینکه به یک‌چهارم نهایی رولان‌گاروس رسیدم که بزرگ‌ترین دستاوردم بود و دوم اینکه بلافاصله به بیرمنگام رفتم و در آنجا، هم انفرادی و هم دوبل قهرمان شدم. بازی روی چمن آن زمان بسیار سریع بود و من سرویس بسیار دقیقی داشتم که به موفقیتم کمک کرد.
