وحید هاشمیان: آرزو داشتم مثل برادرِ شهیدم خلبان شوم

برادرم خلبان “اف 4” بودند که سال 1349 به آمریکا می‌روند و آخرین جایی هم که بودند همان پایگاه نوژه بود.سال 57 هم برای گذراندن دوره امنیت پرواز به آمریکا می‌روند که با تسخیر لانه جاسوسی آن دوره نیمه‌کاره ماند؛

به گزارش سرویس ورزشی شبکه لحظه ، وحید هاشمیان گفت : برادرم خلبان “اف 4” بودند که سال 1349 به آمریکا می‌روند و آخرین جایی هم که بودند همان پایگاه نوژه بود.سال 57 هم برای گذراندن دوره امنیت پرواز به آمریکا می‌روند که با تسخیر لانه جاسوسی آن دوره نیمه‌کاره ماند؛ حتی به او می‌گویند با امکانات خوب در آمریکا بمانید که ایشان قبول نمی‌کنند. در نهایت برادرم در اُم‌القصر به شهادت رسید. اتفاقا در دوران کودکی آرزویم این بود که خلبان شوم. شاید یکی از دلایلی که زیاد ضربه سر می‌زدم همین علاقه بود. لقب «هلیکوپتر» را در آلمان به من دادند؛ در اولین روزهای حضور در هامبورگ هر توپی که سانتر می‌کردند من ضربه سر می‌زدهم که پاگلزدورف، سرمربی ما تعجب کرده بود و گفت: وحید مثل هلیکوپتر بلند می‌شود، نمی‌دود و بدون گام برداشتن بلند می‌شود. این موضوع خیلی زود در رسانه‌های آلمان پخش شد. آنجا مثل ایران نیست که وقتی می‌خواهند به یک نفر لقب بدهند، اتاق فکر درست کنند و به برخی تماشاگران پول بدهند تا آن لقب را در ورزشگاه‌ها سر بدهند.