۳۷ سال زندگی خیلی خیلی برایش کم بود اما برای رفتن به قلب مردم باید شبیه خودشان باشید که سیروس اینگونه بود.
به گزارش سرویس ورزشی شبکه لحظه، سالگرد سانحه دلخراش تصادف سیروس قایقران و پسرش که منجر به از دست رفتن آن پدر و پسر نازنین شد فرا رسیده است. انزلی که رفته باشید تصاویرش را همه جا می بینید. بیشتر در مغازه ها و بازارچه های قدیمی تصاویرش روی دیوارها دیده می شود. او هنوز هم مهمترین چهره انزلی است. مهمتر از بهمن، غفور، ممی، مازیار، پژمان و حتی سیدجلال. انزلی چی ها او را عاشقانه دوست دارند و روی چشمشان می گذارند. اما چرا یک فوتبالیست به نماد یک شهر بدل شده؟ علتش را باید در خلق و خوی انزلی چی ها جستجو کرد. سیروس برای آنها یادآور خاطرات خوش گذشته است. روزهایی که پا به پای تیمهای بزرگ پایتخت می جنگیدند و پا پس نمی کشیدند. سیروس قهرمان شهری است که از کف کوچه و خیابان انزلی قد کشید و به بالاترین نقطه فوتبال ایران که کاپیتانی تیم ملی بود رسید.
۳۷ سال زندگی خیلی خیلی برایش کم بود اما برای رفتن به قلب مردم باید شبیه خودشان باشید که سیروس اینگونه بود.
روحش شاد و یادش گرامی باد.
بیشتر بخوانید:
یزدانی و مرادمند به پادگان شهید نامجو انزلی رفتند
نتیجه و خلاصه بازی تیم های فوتبال خیبر خرم‌آباد و ملوان بندر انزلی
زارع: امیدوارم این سه امتیاز عیدی خوبی برای مردم انزلی باشد
انتهای پیام /
