به گزارش سرویس ورزشی شبکه لحظه، بحث اعزام ورزشکاران به تورنمنت های آزاد در کشورهای مختلف، مدتهاست در تکواندو باز شده و با رانت هایی از داخل فدراسیون خیلی از افراد بی هویت به دنبال رسیدن به اهداف خود از این راه هستند.
اینکه رفتن به تورنمنت خارجی باید قانونمند شود یک بحث است و اینکه نظارت بر اجرای این قانون چگونه باشد بحث دیگری است. در این خصوص افراد متولی دو دسته اند. دسته نخست آنها که معتقدند تورنمنت آزاد است و نیاز به فدراسیون و مجوز شورا ندارند. این دسته افراد با انتشار خبر اعزام خود در گروه های مجازی نسبت به جذب تکواندوکار اقدام کرده و به راحتی کار خود را می کنند و به کسی هم حساب و کتاب پس نمی دهند. البته معتقدند مبلغ دریافتی آنها مناسب است و صداقت دارند و می‌گوند سود اندکی دریافت می کنند.
دسته دوم افرادی هستند که به دنبال اخذ مجوز شورای برون مرزی هستند و از این راه کار خود را مثلا قانونی پیش می برند. این گونه افراد فکر می کنند که این مجوز «حکم عصای موسی» را دارد و می توانند به واسطه آن هر مبلغی دریافت کنند. به اسم هتل پنج ستاره در هتل هایی کیفیت پائین تکواندوکار را اسکان می دهند و از همه فاجعه بار تر آنکه در جریان مسابقات هزینه کرایه «هوگوی الکترونیکی» را نیز می گیرند. «هوگو»یی که از سوی میزبان در اختیار همه شرکت کنندگان قرار می گیرد.
در این خصوص باید متذکر شد که اخذ مجوز شورای برون مرزی شرایط خاص خود را دارد. نکته با اهمیت و نادیده گرفته شد اینکه برای اعزام یک تیم مجوز را برای شخص صادر نمی کنند و باشگاه می تواند با رعایت برخی ضوابط این مجوز را دریافت کند. مجوز شورا با توجه به تعداد نفرات اعزامی، یک یا چند نماینده وزارت ورزش را به عنوان همراه در پی خواهد داشت. البته احتمال اینکه فدراسیون مجوز اعزام گرفته و مسئولیت اعزام را به شخص خاصی داده هم وجود دارد که در این مورد باید بگویم اگر در تکواندو چنین اتفاقی افتاده باشد که صدای فاجعه آن بلندتر از هر زمانی خواهد بود.
حال سئوال اصلی اینجاست که شورای برون مرزی برای باشگاهی که توانایی اعزام تکواندوکار به یک تورنمنت برون مرزی را ندارد بر چه اساسی مجوز صادر می کند؟ وقتی قرار است هزینه های صفر تا صد اعزام را خود ورزشکار تقبل کند، چرا باید باشگاهی دیگر از این موقعیت استفاده کرده و افتخارات احتمالی هم به نام این باشگاه ثبت شود؟
سئوال مهمتر آنکه چرا باید هزینه نماینده وزارت ورزش از جیب ورزشکار پرداخت شود؟ آیا آن نماینده وزارت ورزش می داند که هزینه پرواز، هتل، چند صد دلار یا همان پول توجیبی از جیب کسانی تامین می شود که خود به زحمت هزینه های سفر را مهیا کرده اند؟ پدری که به زحمت به امید کسب افتخار و پیشرفت فرزندش هزینه سرسام آور را تامین می کند، با کدام منطق باید بخشی از هزینه فوق را پرداخت کند.
اینکه چرا مسئولان فدراسیون تکواندو در خصوص این امر مهم بی تفاوت رفتار می کند جای سئوال دارد.
منبع: مهر
