به گزارش سرویس ورزشی شبکه لحظه، تیم ملی فوتبال بانوان بلاروس برای برگزاری دو دیدار دوستانه با تیم ایران در تهران به سر می‌برد. برخلاف انتظار، بانوان ایران از دیدار اول این دو تیم که با نتیجه یک بر صفر به سود بلاروس تمام شد، استقبال کمی کردند. تعدادشان کم بود و لیدرشان شاکی. او می‌گفت ” بچه‌ها درست تشویق کنید، ناموسا اذیت نکنید”.
در خبرها نوشتیم کمتر از ۱۰۰ تماشاگر اولین بازی دوستانه تیم ملی ایران و بلاروس را از نزدیک تماشا کردند اما وقتی شمردم‌شان به ۵۰ نفر هم نرسیدند. آنها هم بیشتر اهالی ورزش بودند و دائم این سوال مطرح می‌شد که چرا بانوان ایرانی در کشور خودشان تنها هستند؟
احساسی که مشترک بین تیم، خبرنگاران و خود هواداران بود. حس مشترکی که باعث می‌شد همان چند بوقی که در دست داشتند را به صدا درآورند تا دخترانمان در ورزشگاه آرارات غریب نباشند. همین شد که وقتی توپ به دروازه ایران نزدیک می‌شد بوق‌هایشان مثل آژیری که خطری را هشدار می‌داد به صدا درمی‌آمد. صدایی که نشان از غیرت هواداران اندک ایران بود تا دختران کشورمان در این مسابقه تنها نباشند.
گاهی شعارهایی مثل ” شیرزن ایرانی، قهرمان جهانی” صدای همان جمعیت اندک می‌شد اما زودتر از آنچه فکرش را می‌کردیم به شعارها و فریادهای گاه و بی گاه و نامنظم تبدیل می‌شد. یکی از هواداران هر چند دقیقه یک بار دروازه‌بان تیم را تشویق می‌کرد و وقتی از او پرسیدم چرا بقیه را تشویق نمی‌کنی گفت: ” فقط خواجوی” و خندید.
یکی دیگر از هواداران که بازیکن فوتسال هم بود از بازی‌های تیم ملوان و تماشاگران پرشور و هیجانش تعریف می‌کرد و می‌گفت: “آنجا به خاطر تشویق زیاد سکوهای زیر پایمان می‌لرزد، مادرم با وجود سن و سالش هر بار که ملوان بازی داشته باشد به ورزشگاه می‌رود”. به این فکر می‌کردیم که شاید اگر این بازی در انزلی برگزار می‌شد جمعیت بیشتری به ورزشگاه می‌آمد.
اما همین تماشاگران کم گاهی لحظات زیبایی را خلق می‌کردند، با تعویض بازیکنان برای‌شان دست می‌زدند و شاید قند در دل بازیکنی که اسمش را فریاد می‌زدند آب می‌شد. گاهی دو سه نفر با هم صدای بوق‌هایشان را کم می‌کردند، انگار کسی که زو می‌کشد نفسش در حال تمام شدن است و صدایش مضحک می‌شد که همین باعث خنده تماشاگران می‌شد و دوباره تیم را تشویق می‌کردند.
شاید اگر این بازی در آزادی و ساعت بهتری برگزار می‌شد بانوان زیادی که همچون بازیکنان آرزوی حضور در این استادیوم را داشتند سکوهای بیشتری از ورزشگاه را پر می‌کردند. اما آرارات ساعت ۱۱ صبح میزبان دختران فوتبالیست کشورمان بود.
همین ورزشگاه و همین ساعت روز سه شنبه، ۱۴ اسفند شاهد دومین دیدار دوستانه ایران و بلاروس است. تیم ایران به حمایت تک تک ما نیاز دارد تا بتواند خود را برای حضور پر قدرت در مرحله دوم انتخابی المپیک که از فروردین ماه ۱۳۹۸ آغاز می‌شود، آماده کنند.
سارا قمی، کاپیتان تیم ملی فوتبال بانوان ایران بیان کرد: ” از طرف خودم و بازیکنان تیم ملی از هواداران می‌خواهم که ما را حمایت کنند. ما به روحیه آنها نیاز داریم. منتظرشان هستیم تا به ورزشگاه بیایند و به بازی‌مان شور بدهند. “
تیم ملی فوتبال بانوان ایران چشم انتظار بانوانی است که علاقه‌شان به فوتبال صرفاً به فوتبال مردان اختصاص ندارد. کسانی که نه فقط هنگام بازی‌های لیگ مردان پشت درهای بسته می‌ایستند و اعتراض می‌کنند بلکه روی سکوهای ورزشگاهی می‌نشینند که دختران فوتبالیست این کشور مشغول مسابقه هستند تا در این حس زیبا همراه باشند که تیم ایران تنها نیست.
منبع: ایسنا
