به گزارش سرویس ورزشی شبکه لحظه، حمله به عادل فردوسی پور گویا تاریخ انقضا ندارد و عده ای در کمین نشسته اند تا به هر بهانه ای، حملات سهمگین خود را آغاز کنند.
فردوسی پور در برنامه ۹۰، بیست سال ماندگار می شود به او حمله می کنند.
با مدیر شبکه اختلاف نظر پیدا می کند به او حمله می کنند.
از ۹۰ می رود باز به او حمله می کنند.
در تعطیلات نوروز به شهرهای سیل زده می رود و با سیل زدگان دیدار می کند از حمله به او دریغ نمی کنند.
مشخص نیست چه اتفاقی باید رخ بدهد، عده ای که نفرت سر تا سر وجودشان را فرا گرفته دست از سر فردوسی پور یا افرادی که از آنها کینه به دل گرفته اند بردارند.
عادل فردوسی پور یا شوخی شوخی، حق آنها را در عالم رسانه خورده که این طور علیه او داد سخن سر می دهند و وامصیبتا می گویند یا جدی جدی بر صندلی آنها تکیه زده بود که حالا باید تقاص تمام سال های از دست رفته را بدهد!
گویا آنهایی که سراغ مدیران اسبق دو باشگاه می روند تا از آنها طوماری علیه مجری برنامه ۹۰ تهیه کنند فراموش کرده اند فوتبال ایران در سال هایی که برنامه ۹۰ پخش نمی شد چه شرایطی داشت.
نوشتن از مزایا و محاسن برنامه ۹۰ در کنار نقدهایی که مانند هر رسانه ای به آن وارد است البته در این محدوده نمی گنجد؛ قرار هم نیست در یک یا چند خط برنامه ای با این قدمت را نقد کنیم و در تحسین یا مذمت آن، ادای آدم های روشنفکر یا به شدت اخلاق مدار را در بیاوریم.
مساله این است که امروز اگر در بر همان پاشنه بچرخد و اختلافات سر جای خود باقی بماند، عادل فردوسی پور از این پس نه مجری برنامه ۹۰ که یک استاد دانشگاه صنعتی شریف است.
جایگاه او در دانشگاه حفظ خواهد شد و تلویزیون هم مانند تمام این سال ها به راهش ادامه خواهد داد. زور زدن منتقدانی که تازگی ها حاضر جواب شده اند هم بی فایده است؛ مهم قضاوت مردم است. یک بار پای حرف مردم بنشینید، ببینید چگونه شما را قضاوت می کنند.
منبع: خبر ورزشی
