به گزارش خبرنگار فوتبالی شبکه لحظه، به جرات می توان سالِ میلادیِ رو به پایان را سال خروج خارجی ها از فوتبال ایران دانست، سالی که هواداران دو باشگاه سرخابی و همچنین تیم ملی فوتبال را با ناراحتی بسیاری مواجه کرد.
آسیاب نیز به نوبت بود.
بگذارید از کرانچار آغاز کنیم. سرمربی تیم ملی امید، که سال گذشته او را بهترین انتخاب ممکن برای تیمی که می خواست طلسم المپیک را بشکند، عنوان می کردند، به بهانه صعود با اماواگر این تیم به مرحله دوم گزینشی المپیک، زمزمه های فسخ قرارداد با مربی کروات آغاز شد.
البته موضوع چیز دیگری بود، اما به هرشکل گروهی که کرانچار را به عنوان سرمربی تیم ملی امید انتخاب کرده بودند، قطعا کاملا این مربی را می شناختند و از خصوصیات رفتاری اش موضوع ناگفته و نادانسته ای در میان نبود، اینکه چرا انتخاب شد و چرا به بهانه مشکلاتی غیر فنی کنار گذاشته شد، چیزی است که قطعا فدراسیونِ مهدی تاج بهتر می تواند در موردش توضیح دهد.
بعد از کرانچار، نوبت به دومین کرواتی رسید که البته خوشنامی و اعتبار زیادی در فوتبال ایران داشت. او به واسطه هفت جامی که با پرسپولیس در فوتبال ایران به دست آورده بود و البته نایب قهرمانی آسیا آن هم در یک سال محرومیت این باشگاه از پنجره نقل و انتقالاتی از دستاوردهای بزرگی بود که سرخپوشان با برانکو ایوانکوویچ به دست آورده بودند. از این رو همه هواداران توقع داشتند هر طور که شده برانکو در ایران بماند و فصل بعد هم در کنار پرسپولیس باشد.
با این وجود برانکو در ایران نماند و با تیم الاهلی عربستان قرارداد بست. درشرایطی که مدیران وقت پرسپولیس دائما از آماده بودن پول برانکو صحبت می کردند، اما پولی درنهایت به دست این مربی نرسید و او برای وصول مطالباتش به شکایت متوسل شده و پرونده اش این روزها در فیفا به جریان افتاده است.
کارلوس کیروش هم به دلیل مشکلات لاینحلی که بعد از نزدیک به ۸ سال همکاری با فدراسیون فوتبال بین او و مدیران ایرانی ایجاد شده بود، تیم ملی ایران را ترک کرد. قراردادش به پایان رسیده بود که دیگر امکان ادامه همکاری میسر نشد و همه انتظار داشتند که بعد از او با مربی بزرگی قرارداد بسته شود، اما این اتفاق رخ نداد. هرچند که در آن مقطعی که از میان نام های دهان پرکن، فدراسیون فوتبال به مارک ویلموتس بلژیکی رسید، تبلیغ زیادی روی این مربی شد و همه می گفتند بعد از فوتبال دفاعیِ کارلوس کیروش، شاهد فوتبالی هجومی و زیبا خواهیم بود. چیزی که البته در حقیقت هرگز اتفاق نیفتاد و بعد از شکست پرگل کامبوج، تیمی که جشنواره ای از گل را مقابل این تیم به نمایش گذاشته بود، مقابل بحرین و عراق تن به شکست داد، شکست هایی دور از انتظار.
البته پیش از این شکست ها، پروژه همکاری بین فدراسیون و ویلموتس شکست خورده بود، موضوع عدم پایبندی فدراسیون به قرارداد برای پرداخت حق و حقوق مربی خارجی، همکاری طرفین را دچار مشکلات جدی کرده بود.
از این رو ویلموتس نمی خواست به ایران برگردد و درشرایطی که باید برای بازی حساس و سرنوشت ساز آماده می شدیم، همه اخبار حول محور پول ویلموتس بود.
پولی که به موقع پرداخت نشده بود و به سرمربی بلژیکی این اجازه را می داد که بتواند قراردادش را فسخ کند.
بعد از انتشار بند جنجالی مربوط به غرامت، حالا تنها چیزی که در مورد آینده تیم ملی فوتبال کاملا مشخص است، اینکه ویلموتس دیگر سرمربی ایران نیست و احتمال اینکه از بین مربیان داخلی یکی هدایت تیم ملی را برعهده بگیرد بیش از هر احتمال دیگری است.
استراماچونی مربی بعدی ای بود که از فوتبال ایران خارج شد. سفیر و وکیل و وزیر و … همه وارد ماجرا شدند و صحبت ها اینطور نشان می داد که همه خواهان بازگشت سرمربی استقلال به کشور هستند و پولش هم آماده است.
سرمربی ایتالیایی در همه مصاحبه هایش از ناصداقتی و ناراستی مدیران استقلال صحبت می کرد و استقلالی ها هم دائما در پی تکذیب این موضوع، مستندات خود را در اختیار رسانه ها قرار می دادند. قضاوت در مورد اینکه چه کسی راست گفته و چه کسی دروغ را به آینده می سپاریم، آینده ای که قطعا خیلی هم دور نیست.
** از باشگاه پرسپولیس هم اخبار خوشایندی به گوش نمی رسد. کالدرون مشخصا ناراضی است و تهدید کرده که اگر پولش که حالا پرداخت آن خیلی دیر شده، در حسابش نیاید، بعد از تعطیلات کریسمس به تهران برنمی گردد و پیش بینی ها بر این است که سرنوشت استقلال در انتظار پرسپولیس و مربی آرژانتینی است.
اینکه در نهایت چه خواهد شد را نمی دانیم، اما چیزی که مشخص است، سال ۲۰۱۹ را باید سال خروج مربیان خارجی از فوتبال ایران دانست. سالی که سالِ نکویی نبود و فوتبال ایران در انجام تعهدات مالی اش به خارجی ها نتوانست هرگز چهره خوبی از خود برجای بگذارد و خارجی ها نیز یکی پس از دیگری از فوتبال ایران خارج می شوند. این را سناریوی نانوشته ای می دانیم که بی کم و کاست اجرایی شد و شاید کالدرون نقطه پایان این سناریو باشد.
